długość fali
Encyklopedia PWN
dyfrakcja fal, ugięcie fal,
fiz. zespół zjawisk związanych z odstępstwami od praw optyki geometrycznej występującymi podczas rozchodzenia się fal, na brzegach nieprzezroczystych przesłon, a także na niejednorodnościach ośrodka, i to tym wyraźniej, im bardziej rozmiary przeszkód (otworów) są zbliżone do długości fali.
fale de Broglie’a, fale materii,
fale reprezentujące cząstki w mechanice kwantowej;
fala elektromagnetyczna o długości zbliżonej do długości fal widzialnych (400–750 nm);
fale mech., które rozchodzą się w ośrodku materialnym w wyniku działania sił sprężystości związanych z odkształceniami objętości (ściskaniem i rozciąganiem) i postaci (ścinaniem) elementów ośrodka (fale mechaniczne);
rozchodzące się we wnętrzu Ziemi fale sprężyste, wywołane na ogół trzęsieniami ziemi, wybuchami wulkanów, a także sztucznie generowane.
zależność prędkości fazowej vf danego rodzaju fal w ośrodku od częst. fali: vf = ω/k (lub vf = νλ), gdzie częst. kątowa ω = 2πν,ν — częst. fali, a liczba falowa k = 2π/λ, λ — długość fali;
